Cmentarz

Czarodziej

Z kieszeni wyciągnął woreczki. Obiecywał sobie, ze przestanie i nie będzie, ale nie był w stanie. Heroina. Wiele osób brało ja dożylnie. On wybrał mniej bolesny sposób. Doustnie.

Wilkołak

Zamknęła oczy. Mimo, że sama nie odmawiała sobie tego typu słodyczy, nie chciała patrzeć. Może dlatego, że wiedziała jak to jest? Jak jest w trakcie brania, kiedy się kończy. Może dlatego, że sama to przechodzi. Do tego nie chciała być hipokrytką. Nie powinna.

Czarodziej

Cieszył się, że dziewczyna nic nie mówi. Cieszył się ,ze zamknęła oczy. Ale nie chciał trwać w takiej ciszy
- Słyszałaś kiedyś o tej kapliczce? - kiwnął głową na prawo

Wilkołak

Otworzyła lekko oczy, przymrużając powieki spojrzała we wskazaną stronę.
- Nie. - wolała odpowiadać rzeczowo. Domyśliła się, że cisza jest trochę niezręczna. Uspokoiło ją to, że chłopak zaczął rozmowę. - Ma jakąś swoją historię?

Czarodziej

- Historie? - zmarszczył brwi - Samo miejsce nie... Pochowano tam przywódców wielkiej wojny - próbował sobie przygnieć informacje, które otrzymał od dziadka i te, które zdobył w szkole.

Wilkołak

- Wojna... - westchnęła i zgasiła papierosa. Nie lubiła tego słowa. Bardzo nie lubiła. Źle jej się kojarzyło. - Dużo ludzi zginęło? - zapytała, choć sama nie wiedziała, czy chce znać odpowiedź.

Czarodziej

- Sporo, ale i tak największe straty poniosła panująca rasa - uśmiechnął się, w końcu zaczynał czuć się dobrze - Zginał ich przywódca i od tamtej pory zaczęły się właściwie rządy ludzi - rozumiesz co mam na myśli?

Wilkołak

- Rozumiem. - uśmiechnęła się lekko, widząc, że chłopak czuje się lepiej. Rozejrzała się dookoła, nadal z lekkim przerażeniem w oczach. - to wszystko musiało być straszne...

Czarodziej

- Dziwne. - mruknął - Wilkołak mówiący "straszne" o masakrze wampirów. Kto by pomyślał? - rozłożył się na ziemi - Przynajmniej, ze się tak wyrażę, nie regulują już populacji innych, w tak znaczącym stopniu jak kiedyś.

Wilkołak

- Wampiry mnie drażnią, nienawidzę ich zapachu, i tego, że czerpią zabawę z tego, kim są. - mruknęła gniewnie. - Ale to nie znaczy, że nie mogę im współczuć... - zamknęła oczy. - Poza tym nie ładuj mnie do jednego worka z innymi.

Czarodziej

- Przepraszam - parsknął podnosząc się z ziemi - Nie wiem jak ty, ale ja idę tam zajrzeć. - odwrócił się do niej plecami i poszedł w tamtym kierunku, zatrzymując się nagle.

Wilkołak

Nienawidziła tego. Nienawidziła, kiedy porównywano ją z innymi. Kiedy była brana za taką, jak inni.
- Przestraszyłeś się? - mruknęła nieco zirytowana. Nie mogła pozbbyć się tego tonu, chociaż bardzo chciała.

Czarodziej

- Nie - warknął - po prostu coś zobaczyłem - starał się jak najmniej myśleć, tak by nie mogła czytać w nim jak w otwartej księdze. Ruszył przed siebie. Po chwili znalazł się przy niewielkiej kapliczce, wszedł do podziemi.

Wilkołak

Podniosła się i kopnęła jakiś kamień.
Teraz by się dopiero przydało coś konkretnego
Ruszyła powoli w stronę wyjścia z cmentarza, po chwili zaczęła biec, zostawiając wszystko za sobą. Chwilo przestać myśleć - to był jedyny cel. Wiedziała, gdzie normalnie teraz była, nie miała więc żadnego problemu. Dopiero nad ranem wyjdzie z Karczmy. Biegła w jedno miejsce. Do jednej osoby. Po tylko jedną rzecz. Po chwili wpadła do czyjegoś domu. Zeszła do piwnicy i zaczęła grzebać w podłodze, odchylając deski jedna za drugą. Po chwili znalazła to, co chciała. Kiwając głową domownikowi ruszyła bardzo powoli na cmentarz. Żałowała, bardzo żałowała, że nie wzięła bluzy. Mogłaby chociaż założyć kaptur i odgrodzić się od ciekawych spojrzeń przechodniów.
Po chwili dotarła pod bramę. Usiadła przy niej, nie chcąc wchodzić w głąb.

Czarodziej

Rozejrzał się po pomieszczeniu. Było mu bardzo dobrze, lepiej niż kiedykolwiek. Usiadł przy jednym z pomników. Był to pomnik przywódcy wampirów. Oparł się o zimny marmur zamykając oczy. Nie chciał myśleć, bo to bolało. Nie chciał bo w tej chwili wydawało mu się to zbyt trudne.