Lekcja I

Wampir

Szybkim krokiem wszedł do klasy. Teoretycznie lekcja powinna trwać od czterech minut, ale żaden uczeń jeszcze się nie pojawił więc nie przeszkadzało mu małe spóźnienie. Usiadł przy biurku i założył nogi na blat. Wygiął się lekko do tyłu i patrząc w sufit czekał na uczniów.

Młody Wampir

Weszła do klasy. "Nie ma to jak być pierwszym". Skarciła się w myślach za to, że choć przyszła za późno jest jednak pierwsza.
- Witam, profesorze. - na jej usta wtoczył się uśmiech. Usiadła w jednej z końcowych ławek.

Młody Czarodziej

Weszła do klasy i rozejrzała się. Nauczyciel był już na miejscu, wampirzyca z karczmy też, prócz nich nikogo więcej.
- Dzień dobry. Spóźnienie chyba nie jest nowością, ale i tak przepraszam. - powiedziała pogodnym tonem, zajmując miejsce w jednej z ławek.

Wampir

- Obie do przodu - powiedział, nie odrywając oczu od sufitu ani nie zmieniając pozycji - Długo mam czekać? - zapytał niezbyt uprzejmie. Zastanowił się czy zawsze na jego lekcjach będą takie tłumy.

Użytkownik Zbanowany

Do sali weszła Kiara. Rozejrzała się dookoła i ujrzała jedynie dwoje uczennic i nauczyciela.
- Dzień dobry Profesorze. Przepraszam za spóźnienie, ale się trochę po drodze zgubiłam. - powiedziała miłym spokojnym głosem. Uśmiechnęła się i usiadła w ławce na samym końcu sali przy oknie.

Wampir

- Do przodu - wycedził - Ile czasu minie zanim przestaniecie się spóźniać? Jakie wy macie szczęście że nie mamy jeszcze tablicy punktowej, bo nie wygrzebałybyście się z niżu - wstał z krzesła i przeszedł na początek klasy.
- Cantemen czyli czar, zaczarować. - zaczął - To od tego łacińskiego słowa wywodzi się zaklęcie. W czarodziejskim świecie zaklęcia wciąż poddawane są ewolucją, a ich lista stale rośnie - kontynuował wykład - Rzucanie uroków na początku może wydawać się trudne, ale z czasem opanujecie tą sztukę. Gwarantuję wam to - podkreślił ze stalową nutą w głosie - Czy ktoś z was czytał cokolwiek na temat zaklęć i może powiedzieć mi... Chociażby czym różni się zaklęcie od uroku...?

Młody Wampir

Niechętnie wstała i powłuczając lekko nogami posunęła się do pierwszej ławki. Machnięciem ręki przywitała się z dziewczynami, zaczęła się uważniej przyglądac elfce. Jeszcze jej nie spotkała.

Młody Elf

Wiedziała dobrze, że było spóźniona... ale zbytnio się tym nie przejmowała, no cóż, miała być grzeczna, ale znowu bez przesady. Weszła do klasy i rozejrzała się z uśmiechem na twarzy.
- Przepraszam za spóźnienie, panie psorze.

Młody Czarodziej

Ciekawe co go ugryzło pomyślała, ale bez słowa wstała, podniosła się z miejsca, wzięła swoje rzeczy i przeniosła się do pierwszej ławki, praktycznie pod sam nos Marcusa. Chciał do przodu, to proszę przemknęło jej przez myśl.
- Urok jest "ten zły"? - bardziej zapytała niż stwierdziła, powstrzymując śmiech.

Użytkownik Zbanowany

Kiara przesiadła się o kilka ławek do przodu jak kazał nauczyciel. Uważnie słuchała co mówi jednocześnie przyglądając się pozostałym uczennicą w klasie. Uśmiechnęła się sama do siebie i spojrzała na nauczyciela.

Młody Wampir

-Różnicą między zaklęciem a urokiem jest to że zaklęcie rzucamy za pomocą różdżki(chyba że jest to zaklęcie stałe wtedy różdżka nie jest potrzebna)a do rzucenia niektórych uroków nie jest ona potrzebna, mówie niektórym, ponieważ do niektórych uroków potrzebujemy różdżki a do niektórych nie. Inną różnicą jest to że zaklęcia mają na celu ułatwienie nam życia, obrone lub atak, a urok działa jak opętanie np. urok omamienia. - powiedziała dobitnie, ale z lekkim westchnieniem.

Wampir

Uśmiechnął się mściwie.
- Wyjdź - powiedział krótko do młodej Tour - A na następną lekcje przygotujesz mi referat o sytuacji czarownic w XVI wieku. Na przynajmniej trzy rolki pergaminu [3 strony w wordzie, czcionką 20]. Teraz możesz już iść i następnym razem nie radzę się spóźniać.
- Nie Mar... Panno Scrievens. Handley ma rację - powiedział i kontynuował - Słowo "urok" także wywodzi się z łaciny a dokładniej od słowa ,,blanditia", które to oznacza atrakcyjność, oczarowanie czy właśnie opętanie - powiedział - piszecie to? - zapytał znudzonym głosem.

Młody Wampir

Dłoń Sunny leniwie wsunęła się do torby. Wyjęła niezbyt duży skrawek pergaminu i pióro. Położyła je przed sobą, pióro zaczęło notować kazde słowo nauczyciela, bez pomocy ręki wampirzycy. Raczej z pomocą jej mózgu, ale to już zupełnie inna historia.

Młody Elf

- Śnij dalej... - powiedziała tak, żeby nie usłyszał, posłała mu jeden ze swoich najwredniejszych uśmieszków jakie posiadała i wyszła z klasy trzaskając drzwiami. - Długo nie a potem wcale... - dodała kierując się korytarzami do wyjścia ze szkoły.

Użytkownik Zbanowany

Kiara szybko wyciągnęła z torby pergamin i piuro i zaczęła zapisywać wszystko co mówił profesor tak szybko jak tylko potrafiła. Pisała i jednocześnie patrzyła na nauczyciela.