Lekcja III

Wampir

Spojrzał na Sunny, zupełnie wyprowadzony z równowagi.
- Tak bardzo chcesz się zmierzyć umiejętnościami?! - wysyczał do wampirzycy, ale za chwilę opanował się. Po pierwsze przymusowe siedzenie z wilkołakiem nie mogło należeć do przyjemności również dla niej, po drugie, będąc mokrym pachniało się intensywniej - Marcus mógł nie oddychać, w odróżnieniu do wilkołaka.

Przywódca Wilkołaków

- Rozumiem, że to była lekka aluzja, że przydałaby mi się kąpiel... i nie tylko mi, ale mógłbyś przywołać swoją podopieczną do porządku. - stwierdził, wbijając w wampirzycę spojrzenie swoich ciemnych tęczówek. Ta rasa od zawsze była dzika i niewychowana, ale bez przesady. Teraz krwiopijcy pomęczą się na własne życzenie. - Poza tym, skoro wszyscy jesteśmy w komplecie, lekcja już chyba skończona. - rzucił wymownie, po czym ponowie spojrzał na Marcusa. - Może i ucierpiała, ale jeśli tak, to tylko przez Ciebie. - zmrużył oczy, powstrzymując się przed dorzuceniem czegoś więcej. Odór wampira drażnił go i palił, budząc w nim skrajne emocje.

Młody Wampir

- Nie chciałam, wiesz profesorze, to nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy jakie mogły mnie spotkać. - wskazała głową na wilkołaka. - A miałam już okazję doswiadczyć, pańskich zdolności.- skrzywiła się jeszcze bardziej na wspomnienie.

Wampir

- Sunny - powiedział do niej wyjątkowo po imieniu - Masz zostać na miejscu... - powiedział, na przekór wilkołakowi. Przekora była nieodłączną cechą jego charakteru.
- Cieszę się, że mogłem się do tego przyczynić - powiedział do wilkołaka z ironicznym uśmieszkiem.

Przywódca Wilkołaków

William zamknął na chwilę oczy, a gdy je otworzył, malowała się w nich wściekłość. Marcus to mało, ale ta młoda doprowadzała go do szału.
Przemiana w takich okolicznościach nie byłaby dobra ani dla niego, ani dla zebranych, więc nie mógł się bardziej denerwować.
- Proszę, proszę... Wysługiwanie się niedoświadczonymi jest Twoją nową metodą? - wycedził, w miarę nad sobą panując. - W sumie też się cieszę, nie wyobrażam sobie być innym niż jestem w chwili obecnej. - dodał tym samym jadowitym głosem.

Wampir

- Patrząc na ciebie, to nie ma co popadać w euforię - zadrwił - Ależ nie wysługuję się niedoświadczonymi - powiedział spokojnym głosem - Ja tylko dostarczam twojemu węchowi jeszcze większych atrakcji, no bo wiesz... Dwa wampiry to nie jeden - z jego twarzy nie znikał drwiący uśmieszek.
Zwrócił się do milczącej przywódczyni wili:
- Valentine, co cię tutaj sprowadza? - zapytał normalnym tonem.

Przywódczyni Wili

Przyglądała się wymianie zdań wampira z wilkołakiem. Do głowy jej nie przyszło, że natrafi tu dziś na taką interesującą rozmowę.
- Niestety nie przyszłam złożyć Ci wizyty - odparła zaraz po usłyszeniu pytania zadanego przez Marcusa. - Jednak przechodząc korytarzem trudno było mi się oprzeć, kiedy drzwi były na oścież, a wy prowadziliście tak interesującą wymianę zdań. - Stwierdziła opierając się nadal o framugę i przyglądając się wampirowi. No i jeszcze ta elfica, kto by pomyślał, że trafi się takie spotkanie?

Przywódca Wilkołaków

- Do euforii jeszcze daleko... A metoda żywej tarczy? Jak się sprawuje? - zapytał jak gdyby nigdy nic, zerkając to na Sunny, to na Marcusa. - Mój węch doświadcza właśnie czegoś cudownego. Bije od Was cała symfonia zapachów. - stwierdził, powstrzymując chęć skrzywienia się. - Ona "pachnie" jak popsuta kura natarta lawendą czy bergamotką i utopiona w koglu-moglu - wskazał podbródkiem młoda pijawkę. - A Ty... - nabrał trochę powietrza, by móc lepiej określić zapach. - ...jak rozjechana żaba nafaszerowana czosnkowym sosem i szparagami albo szczur. - dokończył ze zdegustowaną miną.

Wampir

Skrzywił się mimowolnie, choć wiedział, że to jedynie odczucie wilkołaka.
- Pozwolisz, że oszczędzę sobie tej wątpliwej przyjemności relacjonowania twojego... Zapachu - mruknął - I nie mam powodu, żeby posługiwać się żywą tarczą. Na pewno nie, żeby obronić się przed małym, głupiutkim kundlem - powiedział bez cienia jakichkolwiek uczuć.

Przywódca Wilkołaków

Brak uczuć w głosie Marcusa nie był żadną nowością. Przynajmniej dla Willa.
- Nikt nie karze bronić się przed owym małym, głupiutkim kundlem. - prychnął. - I nikt nie karze rzucać się na starą pijawkę. Ale od swoich pobratymców oczekujesz służalczego i ślepego oddania, czyż nie? A może chcesz świadków, którzy rozsławialiby, jaki to nieustraszony jesteś? Z resztą zawsze można zrzucić wszystko na kark nieszczęśliwego przypadku... - po części mówił już bardziej sam do siebie, niż do wampira, próbując powstrzymać fale dreszczy wstrząsających jego ciałem.

Wampir

- Widzisz piesku, ja nie potrzebuję szeregu zwolenników, sławiących moje imię. To złudna chwała odpowiednia bardziej dla kogoś takiego jak ty - ukłonił mu się sztucznie. Widząc, że Williamowi nie trzeba wiele do przemiany, uśmiechnął się drwiąco.
- Nasz wilczek nie może się powstrzymać? - zapytał z udawaną troską.

Młody Wampir

Sunny mimowolnie obnażyła rząd prostych, śnieznobiałych zębów, w którym, co nie było wcale dziwne, wyróżniały się dwa długie kły. Jej oczy zaświeciły delikatnym czarwonym błyskiem, zważając na to, że były już całkowicie czarne. Od kiedy tu przybyła, tylko raz pomyślała o posiłku, ale ta myśl ją opuściła. Odsunęła się jak najdalej na brzeg ławki by zachować jak największą odległość od wailkołaka, który budził w niej zarówno wstręt jak i rządze krwi.

Królowa Ciemności

Letty patrzyła najpierw na Marcusa, potem na Willa. Cięte riposty przy poddanych. Ich kłótnia wyglądała jak gra w pingponga. Wzięła głęboki oddech i spojrzała na młodą wampirzycę. Od razu się najeżyła. Obnażanie kłów w stosunku do przywódcy?
- Nie radzę próbować - powiedziała ciepło w jej kierunku, odchodząc od Valentine. - Panowie, doprawdy bardzo interesująca wymiana zdań, jednak obydwoje moglibyście przystopować. Jesteśmy przywódcami. - dodała dobitnie. Każdy wiedział, że jest to zaszczyt - Zostawcie swoje cięte riposty na zbliżającą się naradę. - szepnęła do nich. Och, zawsze słynęła z pacyfikowania sytuacji. Przecież przywódcy mieli być jedną, wielką rodziną! Tymczasem każdy prowadził z kimś boje. Marcus z Willem i Valentine, choć co do ostatniej osoby w ogóle się nie dziwiła. Atmosfera godna uderzenia w dłonie, wstania z wielką owacją. W dodatku młoda, niedoświadczona wampirzyca przymierzała się do ataku na Przywódce Wilkołaków.

Wampir

Marcus chciał zrobić minę obrażonego dziecka ale ostatecznie przywołał na twarz maskę obojętności. Nie skomentował przemowy Letty, za to zwrócił się do młodej wampirzycy.
- Uspokój się nieokrzesana dziewucho - warknął do niej - Przestań zachowywać się jak rozpieszczona wila - zmierzył Sunny wściekłym spojrzeniem i odwrócił wzrok, znowu patrząc po wszystkich.

Przywódczyni Wili

- Zbliżającą się naradę? - powtórzyła z nieukrywanym zaciekawieniem, przeczesując lekko swe długie włosy. Spotkania grupy przywódców zawsze bywały niezwykle interesujące. Byli oni wyjątkowo dziwnie dobraną grupą przywódców, zgody nigdy między nimi nie było. Spojrzała z politowaniem na rozdzielającą ich Letty. Jak można przerywać tak interesującą kłótnię? Och tak, wszak to elfica, one muszą żyć w zgodzie i pokoju. Valentine była zupełnym przeciwieństwem, z resztą w wielu sprawach tak było.
- Wile są według Ciebie rozpieszczone? - zwróciła się do Marcusa. Wile rozpuszczone?! Dobre sobie. - Ciekawe spojrzenie, aczkolwiek dość mylne. - Odparła chłodnym tonem.