Lekcja II

Wampir

Marcus poważnie zastanawiał się czy zrobić dzisiejszą lekcję. Zapomniał o niej, a niezbyt chciało mu się użerać z gromadką uczniów. Powolnym krokiem wszedł do klasy i oparł się o biurko. Wziął do ręki podręcznik, zastanawiając się o czym zrobić dzisiejszą lekcję.

Młody Czarodziej

Frekwencja na pewno nie będzie powalająca na tej lekcji. pomyślała Marrisa, wchodząc do klasy.
- Dzień dobry. Chociaż to już raczej podchodzi pod "dobry wieczór". - przywitała nauczyciela, idąc w kierunku pierwszego rzędu. W końcu ostatnio musiała się przesiadać. Teraz nawet nie pamiętała, czy coś było zadane, nie mówiąc już o przerabianym ostatnio materiale.

Wampir

Kiedy usłyszał szmer na korytarzu oderwał oczy od książki i spojrzał na drzwi. Za chwilę pojawiła się w nich Marrisa.
- Cześć - mruknął, śledząc ją wzrokiem. Przeszło mu przez myśl, że już pewnie nikt się nie zjawi.
- Zrobiłaś pracę domową? - zapytał, nadal nie spuszczając z niej oczu.

Młody Czarodziej

Odchrząknęła, zastanawiając się, co w ogóle było zadane. Ostatnia lekcja wystarczająco dawno temu, by zapomnieć o pracy. I nagle dziewczyna doznała olśnienia, mimo że wspomnienie książki do eliksirów widziała jak przez mgłę.
- Do tej pracy zaliczało się tylko czytanie o eliksirze pobudzającym, prawda? Jeśli tak, to... tak. Jeśli coś oprócz tego, to nie do końca.

Wampir

Podszedł do dziewczyny i oparł się rękami o jej ławkę.
- A czytałaś? - zapytał, lekko do niej nachylony. Sam zupełnie nie pamiętał czy przypadkiem nic więcej nie zadawał, ale nie miało to teraz większego znaczenia. Zaczął stukać palcami w blat.

Młody Czarodziej

Oszukiwać to mogła samą siebie, z Marcusem szło gorzej.
- Szczerze? Nie w tym tygodniu... - powiedziała, uciekając wzrokiem w bok. Nienawidziła się do czegoś przyznawać. W tym momencie przydałby się jakiś spóźniony uczeń, który odwróciłby uwagę nauczyciela, ale nikt się nie pojawił.
- Ale coś tam o tym eliksirze pamiętam. - dodała pospiesznie, żeby nie było, że kompletnie nie zainteresowała się przedmiotem.

Wampir

Zauważył, że unika jego spojrzenia. Toś ty taka? - pomyślał rozbawiony i uniósł jej podbródek, zmuszając do spojrzenia mu w oczy.
- Więc powiedz mi, moja droga, co wiesz o eliksirze pobudzającym - zadał pytanie swoim najbardziej aksamitnym głosem. Nie powinien tego robić, choćby dlatego, że znajdowali się teraz w szkole.

Młody Czarodziej

- Jak będziesz używał tego głosu to już na pewno nic sobie nie przypomnę. - rzuciła oskarżycielsko, wciąż szukając w pamięci czegoś o wspomnianym eliksirze.
- Eliksir pobudzający... Stosunkowo łatwy w przygotowaniu i pożyteczny eliksir... Jasnopomarańczowa barwa. - zaczęła powoli, próbując przypomnieć sobie, jak właściwie działał ten eliksir. - Podawało się go ludziom po transformacji lub poddanym działaniom złych uroków czy coś takiego... - dodała. Cholera, z czego to się robiło? przemknęło jej przez myśl. - W składzie jest... mandragora, skóra skorpeny... czyraki, coś z recikowca, chyba skrzydła, ale głowy nie dam... i sok z pijawek? - bardziej zapytała niż stwierdziła, no ale trudno.

Młody Wilkołak

Wbiegł do sali spóźniony. Od progu uderzył go niewyobrażalny smród. Jego pierwszą reakcją było cofnięcie się, ale stwierdził, że to byłby niepoważne - a on jest przecież poważny.
- Przepraszam za spóźnienie - mruknął, starając się, nie robić głębokich wdechów. Zdziwiło go, że nauczyciel był tak blisko dziewczyny.

Wampir

Gdzieś w oddali korytarza usłyszał stukot stóp o posadzkę. Wziął głęboki wdech i uśmiechnął się mściwie. Do sali wbiegł chłopak, na oko siedemnastoletni. W dodatku śmierdział jak spleśniały ser.
- Bardzo dobrze, że nie dałabyś głowy, bo kociołek by wybuchł - wrócił do swojego biurka, nie zwracając zbytniej uwagi na wilkołaka. Tak jak poprzednio, oparł się. - Tak, wszystko się zgadza, dziesięć punktów. - zwrócił się do Marrisy, a za chwilę przeniósł wzrok na nowo przybyłego.
- Czekasz na specjalne zaproszenie? - skrzywił się na widok niezbyt upragnionego gościa. - Minus pięć punktów za spóźnienie. Siad - warknął jak do tresowanego psa i wskazał na jedno z krzeseł.

Młody Wampir

Sunny weszła do klasy. Była powaznie spóźniona. Nie nauczyła się jeszcze planu zajęć na pamięć, więc zapomniała.
- Witam, profesorze. - skinęła głową. Nagle, gdy wciągnęła głębiej powietrze poczuła wilkołaka... przeszywający na wylot smród. Natychmiast przestała oddychać. Po chwili go zauważyła i mrużąc oczypatrzyła na chłopaka.

Młody Czarodziej

Odetchnęła z ulgą, kiedy okazało się, że nie stworzyła jakiegoś nowego przepisu, ale po chwili znowu lekko się spięła, gdy do sali wszedł uczeń. Wilkołak.
- Dziękuję. - mruknęła cicho, zastanawiając się, dlaczego w sumie wilkołaki i wampiry mają wspólnie lekcje, podczas gdy wszyscy są świadomi ich obustronnej nienawiści. Uśmiechając się ledwie zauważalnie, spojrzała wpierw na chłopaka, a potem na Sunny, którą znała z Psioniki, by ponownie wbić spojrzenie w pióro, leżące na jej biurku.

Młody Wilkołak

Usiadł na miejscu siląc się na spokój. Za chwilę do sali weszła młoda wampirzyca. Wyglądała nawet na młodszą od niego, ale wiedział, że jej życie jest stanowczo dłuższe.
- Szkoda, że nie wziąłem czosnku - mruknął, będąc święcie przekonanym, że wtedy żaden wampir by się do niego nie zbliżył. Czekał na kontynuację lekcji.

Wampir

- Spóźniłaś się - stwierdził oschle. Przez chwilę rozważał pozostawienie tego bez echa, ale przypomniał sobie obietnice daną Letty. Nie będę faworyzował wampirów - zabrzmiały mu w głowie własne słowa. Nigdy nie był skory do dotrzymywania danego słowa, więc złamanie i tej obietnicy nie stanowiło dla niego problemu. Wiedział jednak, że przywódczyni elfów prędzej czy później wywęszyłaby jego postępowanie, a nie miał zamiaru wysłuchiwać nudnego kazania.
- Minus pięć punktów. Zapiszcie temat, składniki eliksirów - zaczął lekcję.

Młody Wampir

- Czosnek nie jest taki zły.- zrobiła lekko pogardliwą minę.- A do ciebie i tak bym się nie zbliżyła. - podeszła do ławki Marrisy, jak najbardziej wymiajając wilkołaka i usiadła obok niej. Wyjęła pióro i kawałek pergaminu. Tym razem pióro spoczęło w jej dłoni, a ona zaczęła leniwie kreślić literki na pergaminie.