Nad przepaścią

Wilkołak

- Dobrze, już dobrze. - uśmiechnęła się lekko. - Mówiłam już, wybaczam. - wyciągnęła z kieszeni bluzy papierosy, po czym zapaliła jednego. Zdawało jej się, że trochę za dużo pali. Odrzuciła jednak tą myśl od siebie. - Dlaczego zawsze, gdy podchodzę do ludzi, większość zaczyna milczeć? - spojrzała na drugą dziewczynę.

Przywódczyni Elfów

- Bo ludzie... - starałą się to jakoś mało drastycznie wytłumaczyć - Ludzie szybko się męczą i szybko też zasynają, o! - powiedziała zachwycona swoją genialnością. Zauważyłą, że Ad ma cś co dla Irthien baaardzo się spodobało. Niemal rzuciła się na Adharę, jednak w ostatniej chwili przystopowała. Otrzepała swoje ubrania i podniosłą spiczasty nosek do góry.
- Czy mogę jednego? - zapytałą się słodkim głosem. Tak jak kiedyś w szkole prosiła o cukierki.

Iryt co cie tak kusi do tych ogonków, co? xD

Za długo trzymam alt xDDDD

Wilkołak

Rzuciła jej paczkę. Nagle coś się zmieniło.
- Zatrzymaj ją. - mruknęła, po czym podniosła się. Nie miała ochoty, na żadne rozmowy. Nie teraz. Skrzywiła się. Otrzepała spodnie z trawy i piachu.
- Żegnam panienki. - odeszła.