Nad przepaścią

Młoda Wila

-Ostatnio przyjechało dużo osób - powiedziała - jesteś nowa czy mieszkasz w Lihtium od dawna ? - zapytała
Wzięła kamień i zaczęła obracać go w dłoniach.

Wilkołak

- Od wczoraj. - kątem oka spojrzała na Wilę. Nie umiała prowadzić luźnych konwersacji, więc starała się rzeczowo odpowiadać na pytania. Cieszyła się, że nie jest mężczyzną. Słyszała bowiem wiele o rasie swojej rozmówczyni. I niekoniecznie były to same zalety.

Młoda Wila

Zastanawiała się przez chwilę co powiedzieć. Dziewczyna najwyraźniej nie paliła się do rozmowy.
-Czy wilkołaki mogą w ogóle mieć jakiś nadnaturalne zdolności ? - wyskoczyła nagle.

Wilkołak

- Mogą. Ale większość z nas nie lubi ich pokazywać.
Przyjrzała się dokładnie dziewczynie. Wodziła wzrokiem od jej włosów, po stopy, bez jakiegokolwiek skrępowania.
- Przykro mi, że jestem aspołeczna, Moja Droga.

Młoda Wila

-Cóż, trudno - uśmiechnęła się miło i spojrzała na dziewczynę.
Cóż, nigdy nie mogła złapać dobrego kontaktu z wilkołakami, coraz bardziej utwierdzała się w tym przekonaniu. Postanowiła przestać na siłę rozkręcać rozmowę i strzepała kurz z kolan.
-Przepraszam - zorientowała się, że słońce już dawno zaszło - muszę iść. Później nie trafię na nasz teren. Miło było cię poznać - pomachała na pożegnanie i odeszła.

Wilkołak

Spojrzała za nią, uśmiechając się pod nosem. Niewielką, ale zawsze, przyjemność sprawiało jej zrażanie ludzi do siebie. Nie zwracając większej uwagi na dziewczynę położyła się, podkładając dłonie pod głowę. Spojrzała w gwiazdy. Uwielbiała takie widoki. Sprawiały jej wielką radość.

Przywódczyni Elfów

Irhien ponownie zaczęła spacerować po borze wilkołaków. Czyżby padła na umysł? Czyżby ponownie chciała się narazić na śmiertelne niebezpieczeństwo? W sumie sama nie wiedziała czy dziasiaj jest pełnia, a to by było jeszcze gorsze. Ale przejdźmy do rzeczy. Doszła do jakiejś wielkiej przepaści i staneła spoglajac w dół.

Młody Czarodziej

Aliah postanowiła obejrzec tereny wilkołaków, nie była tu jeszcze. Spacerując juz od jakiegos czasu zdecydowała się pójść w strone przepaści i porobić kilka zdjęć. Kiedy była juz blisko zobaczyła spojąca nad przepaścia postać, z niskiego wzrostu i drobnej budowy wywnioskowała że to elfka. Nie chcąc przeszkadzać, poszła bardziej w lewo, usiadła i zaczeła robic zdjęcia.

Przywódczyni Elfów

Hie, hie... Dziewczyna myślała, że ucieknie od Irthien. Taaa... Marzenie ściętej głowy, jednak niestety stało się to, że panienka wesoła uśmiechnęła się do człowieka. Podeszła bardzo cichutko i nagle powiedziała:
- Cześć - wyszczerzyła swoje białe ząbku w uśmiechu.

Młody Czarodziej

Aliah tak sie zamyśliła, że była bardzo zaskoczona kiedy elfka się z nia przywitała, jakos nie usłyszała jak podchodziła. Usmiechneła sie delikatnie i odpowiedziała:
- Hej, jestem Aliah, a Ty? - mówiąc wstała i podała rękę elfce.

Przywódczyni Elfów

- Ja jestem Irthien - podała wesoło dłoń dla czarodziejki. Skąd wiedziała, że to jest czarodzejka, a w dokładniejszym przybliżeniu człowiek? Cóż, może kobieca intuicja jej to podpowiadała, albo miała takie jakieś super ekstra zdolności. W każdym bądź raazie ani na elfa, ani tym bardziej na wampira nie wyglądała, jednak pomińmy ten fakt.
- Cóż Cię tu sprowadza? - zapytała ni z gruszki ni z pietruszki.

Młody Czarodziej

- Jestem od niedawna w Lihtium, terenów wilkołaków jeszcze nie widziałam, więc postanowiłam się tu rozejrzeć. - Przyjrzała się dokładniej dziewczynie. Elfka wydała się jej bardzo wesoła i pełna energii. Prócz tego była naprawdę ładna, jak wszystkie elfki.
- A Ty, co tu robisz ?

Przywódczyni Elfów

Zamyśliła się na chwilę, a przynajmniej tak wyglądało jakby myślała. Prawdę mówiąc jej mózg jak na razie nie pracował na pełnych obrotach jak to miał w zwyczaju. Moze dlatego, że Irthien była nieco zmęczona. Usiadła gdzieś na brzegu przepasci tak, ze jej nogi swobodnie sobie wisiały.
- A no cóż, zwykła nuda, chęć zdobywania nowych przygód i odkrywanie terenów no i tyle - powiedziała wesoło.
- Co robiłaś zanim tu przyjechałaś?

Wilkołak

Gdy się obudziła, zobaczyła dwie postaci, spory kawałek od niej. Jęknęła w duchu. Wyczuła obie rasy. Powinna odetchnąć z ulgą? Nie przepadała za tutejszymi osobnikami jej rasy. Czuła się swobodniej, tym bardziej, że jeden z zapachów już znała. To była Irthien, Elfka, którą już kiedyś tutaj spotkała.

- Znowu się narażasz? - powiedziała tak, by elfka ją usłyszała.

Młody Czarodziej

Usiadła obok dziewczyny, patrząć gdzieś daleko i myśała nad tym jak ma odpowiedzieć. Postanowiła nie opowiadać wszystkiego, jak i dlaczego, tylko dać skróconą wersje.
- Przed przyjazdem do Lihtium mieszkałam w małym miasteczku z rodzicami zastępczymi. Byli oni elfami, więc Twoja rasa nie jest mi obca, ale w końcu musiałam iść do szkoły i poznac troche przyjaciół. Dlatego też tu jestem. A co Ciebię sprowadziło do Lihtium ? - Pytając zwróciła sie twarzą do elfki, czekając na odpowiedż.