Wielkie Drzewo

Młody Elf

- Grzeczna? - jęknęła przeciągle z niezadowolenia - Lett... czy Ciebie opętało? No dobrze, będę grzeczna. - powiedziała zrezygnowana i wzięła paczkę wyciągając z niej jedną fajkę. - Masz ogień? - uśmiechnęła się szeroko widocznie zadowolona z obrotu sytuacji.

Królowa Ciemności

- Różdżkę to dziecko ma? - spytała z ironią. Schowała paczkę do kieszeni i tępo patrzyła na niebo. Cóż to za rodzaj chmur? Zapewne zniewalał niejednego pięknem, ale te były zupełnie wyjątkowe. Przymknęła oczy, słysząc uderzenia swojego serca i oddechy siostry. Powolne, spokojne. Tak, Aurore ugryzła ponownie jabłko. Wiatr zawiał. Gdzieś śpiewał ptak.

Młody Elf

Wyciągnęła różdżkę i po chwili w powietrzu unosiła się waniliowa woń papierosów. Zaciągnęła się z uśmiechem na twarzy.
- Mmm... brakowało mi tej wanilii. - spojrzała na siostrę leżąca na trawie. - Kocham Cię...

Królowa Ciemności

Spojrzała na nią. Zastanawiała się, dlaczego zawsze mówiła tak ważne słowa w głupich sytuacjach. Oczywiście, bez powodu też to powtarzała, jednak "kocham Cię" słyszała, gdy spełniała jej zachcianki. Czyżby za bardzo ją rozpieszczała? Zamknęła, otworzyła oczy. Wstała z trawy i spojrzała na nią.
- Wiem. A śmiałabyś nie. - odwróciła się i ruszyła przed siebie.

Młody Elf

- A Ty gdzie uciekasz? - krzyknęła za nią, dalej delektując się papierosem. Gdy skończyła, wyrzuciła peta za siebie. Wzięła jabłko do ręki i zaczęła je dokańczać. Czyżby siostrzyczka znowu miała moment a la ona i natura?

Królowa Ciemności

- Nie przypominam sobie, abym musiała Ci się spowiadać. - rzekła i pokazała jej język. Spojrzała jeszcze raz na nią, lecz wciąż szła do tyłu - Idę się zabawić. - przedłużała każdą sylabę. Znała za dobrze siostrę, żeby nie pomyśleć, że zaraz będzie miała jakieś skojarzenia, no cóż może i były trafne? Przygryzła lekko wargę, nie spuszczając siostry z oczu.

Młody Elf

- To ja nie muszę Tobie, vice versa musi być. - uśmiechnęła się wręcz zawiadacko obserwując siostrę - Ekhm... z kim? - uniosła brew a uśmiech nie schodził jej z twarzy - Nie wiem o czymś?

Królowa Ciemności

- Dzieci i ryby głosu nie mają. - rzekła dobitnie, na jej niemoralną propozycję. Przecież to dziecko miało zdolności wpakowywania się w kłopoty. - Wiesz, o wielu rzeczach w sumie nie wiesz, bo są ściśle tajne. - powiedziała z zadumą, przypominając sobie o naradach przywódców w pięknym pałacu. W nim to dopiero można było się zgubić.

Młody Elf

- Ale przecież ja jestem grzeczna! - krzyknęła głośno marszcząc nos. Dlaczego ona musi być tak nadopiekuńcza, co? Przecież poradzi sobie sama, nie raz radziła. - I nie dla dzieci... - dodała wpatrując się w siostrę.

Królowa Ciemności

- Nie dla dzieci? Czy ja wiem... - ponownie rzekła z zadumą. Tym razem stając i kładąc stopę na jednym z pni. Sukienka nieco podjechała do góry, ukazując fragment nagiego ciała. - Nie mówię, że nie jesteś grzeczna, ale gdybyś wiedziała wszystko, dość szybko byś straciła do mnie szacunek. - podeszła do niej i pogłaskała po policzku. - Jeśli chcesz to chodź ze mną, chcę pobawić się mocą.

Młody Elf

Westchnęła tylko i spojrzała jej w oczy. Z rezygnacją, bo wiedziała, że nic od niej nie wyciągnie wstała biorąc do ręki torbę.
- No to idziemy...

Królowa Ciemności

- Uśmiechnij się. - złapała ją za nos i zaśmiała się. Znów robiła tą minę, wielce naburmuszonego dziecka. Chrząknęła, poprawiła torebkę, która prawie znajdowała się już na udach zamiast biodrach i spojrzała w jej oczy. - Dobra, co chcesz wiedzieć?

Młody Elf

Uśmiechnęła się ironicznie w jej stronę, dalej kontynuując swoje obrażanie się. Lecz gdy usłyszała pytanie siostry, zagryzła dolną wargę a w jej oczach pojawiły się te iskierki. - Wszystko...

Królowa Ciemności

- Wszystko to rzecz względna - prychnęła, siadając na owym pniu. Skrzyżowała nogi i spojrzała na nią. Jak przypominała jej mamę... Te rysy twarzy... Nawet głos miała taki sam. Wypuściła ciężko powietrze - Zadaj konkretne pytanie, a Ci odpowiem. - wzruszyła ramionami. - Chyba. - dodała po chwili ze śmiechem.

Młody Elf

Stanęła nad nią i skupiła swój wzrok na niej.
- Dużo rzeczy jest względne. - zauważyła, zastanawiając się. W sumie, to nie wiedziała o co chce zapytać. A może od czego zacząć? - Jaka była mama? - wypaliła po chwili ciszy. Nigdy jej o to nie pytała, a odkąd zaczęła dorastać drażniło ją to.