Klif

Królowa Ciemności

W jedwabnej sukience wdrapała się na szczyt. Włosy powiewały jej delikatnie na wietrze, a widok zatrzymywał dech w piersiach. Zapach morza od razu dotarł do jej nozdrzy. Nie mogła powstrzymać się od krzyknięcia, a gdy echo powróciło, zaśmiała się. Zdjęła buty, usiadła na skraju i patrzyła w dół na wzburzone morze.

Wampir

- Cześć - powiedział cicho, tuż przy uchu elfki. Uwielbiał bezszelestnie skradać się do kogoś.
- Co tu tak sama siedzisz? - zapytał i przysiadł przy kobiecie.

Królowa Ciemności

Podskoczyła przestraszona i spojrzała na niego złowrogim spojrzeniem.
- Marcusie! - warknęła - Nie wolno się tak skradać do niewinnych istot! Chcesz, abym dostała zawału, jeśli byłoby to w ogóle możliwe? - spytała, marszcząc nosek i zerkając na niego. - Sama... No cóż, jakoś tak zbłądziłam wracając z Karczmy.

Wampir

- Mogłabyś ewentualnie spaść z klifu - zaśmiał się, nie wiele robiąc sobie z jej początkowego tonu.
- Sporo nowych osób błąka się po ulicach Lihtium - stwierdził po chwili - Jak na razie prawie nikogo nie znam. Nie ma to jak kompetentny przywódca - wyszczerzył się.

Królowa Ciemności

- Dziekuje za zyczenia udanego zycia. - zmierzwila mu wlosy i zaczela bawic sie kamykiem. Mial niespotykany ksztalt oraz kolor. Wpadal w zielen, choc przewazal niebieski. Rowniez mozna bylo zauwazyc kilka zoltych plamek. - Powiem Ci, ze tez nie znam wszystkich. Chyba poznamy ich w szkole. Przynajmniej na to trzeba liczyc.

Wampir

- No tak, ciekawe jaka będzie frekwencja - zamyślił się - Nie wiem jak ja się ograniczę do wrzeszczenia na nich w czasie lekcji. To dla mnie nowość, żeby nie używać mych zdradzieckich oczu - uśmiechnął się lekko.

Królowa Ciemności

Zasmiala sie, szczerze. Dawno tego nie robila. Przestala bawic sie kamieniem w dloniach i spojrzala na niego.
- Jesli bedzie slaba frekwencja... chyba powinienes uzyc swoich czarujacych oczu. Przynajmniej sie naucza szacunku. Wiesz... - zaczela po krotkiej chwili - chyba bede przychodzic na Twoje lekcje, po to, aby poprawic sobie humor.

Wampir

- Nie wytrzymałabyś ich, wziąwszy pod uwagę twoją niechęć do przemocy. Fizycznej czy psychicznej - dodał z uśmiechem i zaczął obracać kamień między palcami. Zrzucił go z klifu i obserwował jak spada.

Królowa Ciemności

- Marc, wątpisz w moją odporność - burknęła pod nosem smutnym głosem. Elfy niestety nalezaly do bardzo uczuciowych istot. Spojrzała na niego. - Masz zamiar wiec stosowac metode kija zamiast marchewki? - spytala wprost, choc znala na to pytanie odpowiedz. Chyba chciala uslyszec to wlasnie z jego ust.

Wampir

Prychnął
- Oczywiście że tak. Może jeszcze miałbym ich zachęcać do nauki? To nie w moim stylu, przecież wiesz. A ty? - zapytał - Jaką ty będziesz stosowała metodę?

Królowa Ciemności

Spojrzała na niego zaskoczona.
- Zachęcać do nauki? Brzmi dobrze, ale rzeczywiście nie w Twoim stylu. Czasem nie chciałbyś ich zarazić pasją do przedmiotu? - zmarszczyła delikatnie nosek - Metoda? Poznawanie świata przez ciekawość.

Wampir

- Ja będę uczył przez zabawę - powiedział z lekką ironią i oparł się łokciami o ziemię - Będę się bawił, podczas gdy oni będą mieli się uczyć - zaśmiał się.
- Idę zaraz coś zjeść - stwierdził myśląc o jadłospisie i lokacji w której się posili.

Królowa Ciemności

Westchnęła.
- Doprawdy, zadawanie cierpienia zawsze jest zabawą - zaśmiała się, po raz kolejny podczas dzisiejszego dnia. Spojrzała na niego, gdy wspomniał o głodzie. No tak... Może być niebezpieczny. - Tak? Na co masz dziś ochotę?

Wampir

- Na świeżego elfa - uśmiechnął się wrednie i wstał z ziemi - Ale sądzę że człowiek mi wystarczy. Tak więc żegnaj - ukłonił się lekko i przeszedł powoli parę kroków, po czym zniknął widowiskowo w mgle.

Królowa Ciemności

Jak zwykle musiał ją ciągle zaskakiwać.
- Elfa?! - spytała, jednak po chwili nie było jej rozmówcy. Zaśmiała się, kręcąc z niedowierzaniem głową. Założyła dłonie za głowę i położyła się na kamieniach. Cisza, spokój... Jej ciało muskał przyjemny wiatr, a uszy pieścił dźwięk zburzonego morza. Czy taka sielanka może długo trwać?