Jaskinia

Wampir

Rivera powolnym krokiem wszedł do jednej z ciemnych jaskiń. Czuć było wilgoć i lekką stęchliznę. Uroczo - pomyślał Marc i usiadł przy jednej ze ścian, opierając się o ostrą powierzchnię. Wszędzie wokół niego były stalaktyty i stalagmity. Odwrócił głowę w kierunku wyjścia z groty i patrzył na roztaczający się krajobraz.

Młoda Wila

Zupełnie bez celu weszła do jednej z jaskiń. Może chciała trochę pozwiedzać, może przeżyć przygodę? Nie zawracała sobie głowy głupimi pytaniami. Usiadła na chwilę, oparła się o stalagmit i rozejrzała się po ciemnej jaskini. W pewnej chwili usłyszała szelest, rozejrzała się ale nie było mowy żeby zobaczyła coś w tych ciemnościach, nie miała aż tak dobrego wzroku..

Wampir

Od czasu kiedy dziewczyna weszła do jaskini, Marcus śledził ją wzrokiem. Ona zdawała się go nie widzieć. Przez chwilę zastanawiał się czy przerwać panującą ciszę.
- Wila na naszym terenie? - zapytał ze zdziwieniem i podszedł do siedzącej blondynki.

Młoda Wila

Odwróciła się szybko i rozejrzała po jaskini. Stał tam wampir, nie dostrzegła go wchodząc tu.
-"Naszym terenie" - powtórzyła lekko zbita z tropu - mamy między sobą jakieś granice ? -Zapytała, rozglądając się z zaciekawieniem po jaskini. Była piękna, intrygująca i zaskakująca. Nikt nie wiedział co kryje się w ciemności.

Wampir

Zaśmiał się cicho.
- Oczywiście że mamy. Od niepamiętnych czasów każda rasa ma swoje miejsce w Lihtium - zaczął swoim typowym, lekko zachrypniętym głosem - Skoro o tym nie wiesz, to pewnie jesteś tu od niedawna - bardziej stwierdził niż spytał.
- Wstań - powiedział, podając jej rękę.

Młoda Wila

Złapała go za rękę, była tak zimna, że dreszcz przeszedł jej po kręgosłupie.
-O co chodzi ? - zapytała podchodząc bliżej - rzeczywiście jestem tu od niedawna, a ty ? Wyglądasz jakbyś tu mieszkał całe wieki...
Markus na pewno mieszkał tu od bardzo dawna, w końcu był wampirem i to bardzo starym...

Wampir

Podszedł do skarpy. Jaskinia znajdowała się dość wysoko, więc widać z niej było prawie całe królestwo. Spojrzał wyczekująco na dziewczynę.
- Długo zamierzasz tak stać czy się wreszcie ruszysz? - warknął zniecierpliwiony, ale zaraz odchrząknął.
- Oto mroczne góry, nasz - wampirów teren - zaczął, pokazując poszczególne miejsca - Strumień Świadomości, zamek, a raczej jego ruiny. Lochy są jednak w świetnym stanie - wygiął lekko kąciki ust.
- Tak jest wasz teren - wskazał na wyraźnie odcinającą się krainę.
- A dalej mieszkają wilkołaki - skończył.
- Nietrudno się pomylić gdzie są czyje granice - powiedział znacząco.

Młoda Wila

Podeszła i przyjrzała się poszczególnym miejscom.
-Czyli, ładnie ujmując, teraz mam stąd spadać - powiedziała bardziej do siebie niż do wampira. - Co się dzieje kiedy, któreś z nas przekroczy te granice ? - zapytała

Wampir

- Nic - zaśmiał się - I nie, nie musisz stąd spadać - dodał, po czym usiadł z powrotem przy przyjemnie zimnej ścianie. Oparł głowę o chropowatą powierzchnie i powiedział:
- Ale czasem wkraczanie na czyjeś terytorium jest... niebezpieczne - przeciągnął tajemniczym głosem.

Młoda Wila

Zaśmiała się. Zdawała sobie sprawę z niebezpieczeństwa ale jakoś nigdy jej to nie przerażało.
-Chyba nie zamierzasz skoczyć mi do gardła, co? - podeszła do niego próbując określić po jego oczach czy był głodny.

Wampir

- Apetyczna perspektywa, ale nie, chyba się powstrzymam - ukazał swoje idealnie białe zęby - Choć muszę przyznać, że nie jest łatwo
Pochylił lekko głowę i przyjrzał się dziewczynie.
- Czym się interesujesz? - zapytał zmieniając temat.

Młoda Wila

Wzruszyła ramionami.
-Tym co wszyscy, nie jestem jakaś bardzo oryginalna. Lubie śpiewać i grać, pracuję nad telekinezą, staram się rozgryźć telepatie, i takie tam... - powiedziała - A ty ? Masz jakieś hobby albo... specjalne zdolności, słyszałam że niektóre wampiry takie posiadają. - rzekła z uśmiechem

Wampir

Westchnął. Nie lubił tego pytania, ponieważ inni bali się go, słysząc o jego darze. A czasem wzbudzanie strachu nie było jego priorytetem.
- Tak, wampiry mają różne zdolności. Ja również, ale nie ma w tym nic ciekawego - powiedział obojętnie.

Młoda Wila

-Zakładam, że to coś strasznego- powiedziała z uśmiechem. Gdyby to było coś zwyczajnego jak latanie czy czytanie w myślach, każdy wampir na pewno by się pochwalił.
Zadowolona z siebie, że chociaż w minimalnym stopniu go rozgryzła, nie dała za wygraną.
-Proszę, nie demonstruj, ale tylko powiedz co to jest.

Wampir

Uśmiechnął nieznacznie.
- Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, mówił ci to ktoś? - zaśmiał się cicho i bezszelestnie wstał z ziemi. Podszedł do dziewczyny i spojrzał na nią z góry - Uwierz mi, że nie chcesz wiedzieć - patrzył jej prosto w oczy, a w jego głosie słychać było stanowczość - Zresztą nie zwykłem o tym mówić. Raczej demonstruję - wykrzywił wargi w drwiącym uśmiechu - Chyba że tak bardzo chcesz się przekonać na czym polega umiejętność...