Magiczne drzewo

Przywódczyni Wampirów

Uśmiechnęła sie szeroko.
- Wiedziałam, że mi sie to przyda. Po prostu to czułam.. A miałam to w domu zostawic.. - westchnęła. - To z leksza dziwne.. - mruknęła do siebie. Uśmiechnęła sie.

Młody Czarodziej

- Oj nie ważne jak to było, ważne że wziełaś - Podeszła do niej i przytuliła ją mocno. Gdy ustała przy niej zauważyła, że jest od Jade niższa o co najmniej pół głowy. Spojrzała na chochlika i elfkę - A tak wogóle to jak już wiecie to jest Jade Alive, czyli moja kuzynka. - uśmiechnęła się szeroko, lecz po chwili z jej ust znikł uśmiech i zrobiła znudzoną minę. Zaczęła wyliczać - Tak, nie jesteśmy podobne. Tak, ona jest ładniejsza i wyższa. Tak, ona jest ta mądrzejsza. To już wszystko wiem, więc nie musicie tego powtarzać, jak zazwyczaj robią to wszyscy.

Przywódczyni Wampirów

Wywróciła oczami.
- Nie przesadzaj Prissy... Ty jesteś śliczna. Jeszcze tego nie zauważyłaś? - spojrzała na nią. - Oj ty moja dziewczynko.. - przytuliła ją mocno. Dała jej całusa w policzek.

Młody Czarodziej

- Błagam Jade nie przy ludziach - westchęła i nagle zauważyła, że popełniła błąd - To znaczy nie przy istotach magicznym, ani ludziach. - uśmiechnęła sie do Irtchien i chochlika, po czym spojrzała na kuzynkę - No i miałyśmy umowę moja droga. Bo nie bedę sie przyznawać, że Cie znam - zagroziła jej. Nadal nie czuła sie jeszcze w pełni dobrze. Został ból głowy, no i miała ochotę walnąć pięscią w drzewo, lub co innego z całej siły. Podeszła do jednego z kamieni i na nim usiadła. - No to co robimy?

Chochlik

Ale Mainyu nadal był obrażony. Bo jak tak można oskarżać, w dodatku o coś takiego, jego - biedne, małe, śliczne stworzonko? Założył ręce na piersi, zrobił obrażoną minkę i zadarł nosek do góry. Nie zwracał nawet uwagi na blondi która właśnie przyszła.

Młody Czarodziej

Nagle zauważyła obrażoną minę chochlika i zrobiło jej się bardzo smutno. Spuściła głowę i zasmuciła się. Wiedziała, że to przez nią.
- Angra - powiedziała cichutko nadal nie podnosząc głowy - Naprawdę bardzo mi przykro. Nie chciałam Cię urazić. Po prostu... - zastanawiała sie chwilę, aż wkońcu westchnęła z braku pomysłów na dokończenie zaczętego zdania - Czasami nie wiem co mówię. Gadam co popadnie, szczególnie, gdy wpadam w atak histerii. - Domyśliła się, że Jade będzie chciała wiedzieć o co jej chodzi - Jade, później Ci wszystko wyjaśnie - zwróciła się znowu do chochlika. Tym razem głowę miała juz podniesioną. Patrzyła prosto na niego załzawionymi oczkami. Wyglądała jak mała dziewczynka, która zrobiła coś bardzo złego, a dopiero później dowiedziała się o tego złych konsekwencjach. - Jeszcze raz bardzo Cie przepraszam. Nie powinnam nikogo osądzać, zanim nie mam pewności. Już więcej tak nie postąpię. Wybaczysz mi?

Chochlik

Spojrzał na Prissy ciągle nie zdecydowany czy powinien jej wybaczyć.
- No dobrze! Skoro tak ładnie przepraszasz... czuj się rozgrzeszona - powiedział wspaniałomyślnie.
- Ale! - uniósł palce wskazujący do góry - musisz coś dla mnie zrobić. Tylko jeszcze nie wiem co...

Przywódczyni Wampirów

Patrzyła na nich. Kołysała sie lekko ze znudzenia. Westchnęła cicho.
- Ale dlaczego masz mnie nie znać? - spojrzała z wyrzutem na kuzynke. - Czy sie mnie wstydzisz? - spojrzała na nią z ukosa. - Dzięki.. Ja tu okrążam pół świata! I prosze! Mam nawet "nie znać" mojej kuzynki! No to ja sie pakuje i wracam do domu! - tupnęła nogą. Odwróciła sie do nich tyłem. Zaczęła iść szubkim krokiem jak najdalej od nich.

Młody Czarodziej

Jej oczy rozpromieniły się. Zaczęła skakać z radości.
- Dziękuję! - krzyknęła do chochlika. Była taka szczęśliwa. - Zrobie co tylko.. No nie wszystko. Każda przysługa ma jakąś granicę. - nagle zauważyła, że Jade obraziła się na nią, za jej wcześniej wypowiedziane słowa - Wybacz mi - powiedziała chochlikowi i pobiegła w stronę odchodzącej kuzynki - Jade! No co ty?! - dobiegła do niej i zatrzymała ją - Nie możesz mni tego zrobić! Nie chodziło mi o to. Nie powinnaś wierzyć we wszystko co mówię. Sama dobrze wiesz, że ja najpierw mówię, a potem myslę. - w jej oczach na nowo stanęły łzy - Proszę. Nie obrażaj się. - przytuliła się do Jade, po czym wzięła ją za rękę ciągnąc w stronę pozostałych. - Wracajmy do reszty.

Przywódczyni Wampirów

Prychnęła.
- Prissy, Prissy, Prissy... - powiedziała jak jej matka. Popukała ją w głowe. - Pomyśl nieraz dziewczynko.. To nie boli.. Wystarczy troche sie wysilic.. - westchnęła. - No to wracajmy. Ale masz już nie płakac. - zaczęła iśc w strone reszty.

Młody Czarodziej

- Wcale nie płacze. - przetarła szybko oczy ręką. Podbiegła do Irthien i uśmiechnęła się do niej ciepło. - Już jesteśmy. No i czas wrócić do naszego tematu. Irthien, naprawdę sądzisz, że to wina wiatru? Moim zdaniem, to było za silne. No i jeszcze ten wybuch. To nie mogła być wina wiatru! Ale co to było? - spojrzała na drzewo - To chyba nie ono. Ale co to było? - jej wzrok wędrował ciągle między elkę, chochlika i Jade. - To naprawde zaczyna robić się dziwne. - podeszła do drzewa i zaczęła się mu przyglądać. - Nie ma tutaj nic dziewnego. - odwróciła się w stronę pozostałych. - Nie, naprawdę pomoc nie będzie konieczna. Dzięki, że się zapytaliście. - powiedziała z sarkazmem i wróciła do oglądania drzewa.

Przywódczyni Elfów

Była juz neico znudzona ta całą gadką Priss i Jade. Nawet nie wypiła eliksiru. Po prostu wiedzac, ze na nic sie już nie przyda wstałą z ziemi i wyruszyła w stronę szkoły, a konkretnie do pokoju lekarskiego.

Młody Czarodziej

Po chwili szukania zauważyła, że Irthien gdzies odchodzi. Zciągnęła brwi i patrzyła na nią przez dłuższy czas myśląc, że zaraz się zawróci. Nie zrobiła tego. Na jej twarzy zagościł grymas niezadowolenia.
- Irthien poszła sobie? - zrobiła smutną minę - Pa Irthien - powiedziała sama do siebie. Westchnęła i rozejrzała się. nagle zastanowiła się, czego ona własciwie tutaj szuka. - Doszłam do wniosku, że nic tu nie znajdę. - westchnęła znowu. - No i mi juz się zaczyna nudzić. - spojrzała na chochlika, a potem na Jade. - Co robimy?

Przywódczyni Wampirów

- Papa! - pomachała jej. Spojrzała na Prissy. Westchnęła. - Może gdzieś pójdziemy? - wzruszyła ramionami. - No bo tu nudny.. - na jej twarzy zagościł grymas. Pociągnęła ją lekko za ręke. Spojrzała na chochlika. Może go zapytam czy z nami pójdzie? Albo nie... Bo chyba mu nie bardzo do gustu przypadłam..

Młody Czarodziej

- No tak. Idziemy jeszcze pozwiedzać okolicę. - spojrzała słodko na chochlika - No to żegnam. - otrzepała spodnie z liści i piasku i podeszła do Jade. - No to teraz idziemy.. - zastanowiła się chwilę - Może pochodzimy jeszcze po terenach elfów? Jakoś do wilkołaków i wampirów mi się nie śpieszy. - uśmiechnęła się, lecz na myśl o tamtych terenach zrobiło jej się trochę słabo. Pomachała jeszcze Angra na pożegnanie i zaczęła iść z kuzynką przez las.