Kapoluzina

Przywódczyni Elfów

Położyła się na ziemi ciesząc się, że już na niej jest. W oczach miała łzy szczęścia. Cóż, do czasu, gdy nie spojrzała w dół było bardzo dobrze i taka właśnie taktykę opracowała podczas wspinania się na górę, jednak teraz na tym strumieniu nie mogła się opanować. Złapała za jabłko, które podarował jej Olivier.
- Dziekuję - powiedziała z uśmiechem, jednak zanim zaczęła je jeść w magiczny sposób przedzieliła je na pół - Chcesz? - zapytała podając drugą połówkę dla chłopaka.

Młody Wampir

- Nie, dziękuję, dzięki za troskę, ale muszę teraz dociec co się stało, jezeli to się powtórzy to będzie trzeba założyć wokół wioski tarczę telekinetyczna, albo co gorsza, przenieść strumienie wody dalej niż są teraz, a tego nikt by nie chciał. Jedz, jedz. Dobrze Ci to zrobi - powiedział uśmiechając się.

Przywódczyni Elfów

Tarcza tele... co? Nie kapowała zbytnio tego całego slangu Oliviera. Chyba trochę za bardzo się przejmował, jendka pomińmy ten fakt. Może to po prostu to była jakaś magia lasu, albo to sprawka chchlików? Usiadła wogodnie na ziemi i zaczęła jeść jabłko. Już chyba się uspokoiła po tym całym incydencie z chochlikami i wodą.

Młody Wampir

Myśl o tym, że coś może zaatakować Wioskę męczyła go, skupiał się mocno, po to aby rozwikłać co to moze być, ale tylko nieumyślnie lewitował kamienie wokół siebie. Musiało to wygladać co najmniej...dziwnie, w końcu nie codzień widzi się lewitujace głazy dookoła jakiejś osoby. Oliver miał zamknięte oczy więc niczego nie widział, był zamyślony, więc nie słyszał świstu powietrza, latajacych wokół niego kamieniach.

Przywódczyni Elfów

Spojrzała zdziwiona na Oliviera. To to robił było... Niesamowite. Zaczęła machać łapkami w celu sprawdzenia czy chłopak jest w transie. Te kamyczki i ogólnie całe to lewitowanie było... dziwne. Wzruszyła ramionami i powróciła do jedzenia jabłka. W sumie gdyby nie spojrzałą w lewo nie przypomniałaby sobie prawdziwego celu przybycia na Kapuluzine. Skończyłą jeść owocka i ponownie zaczęłą wspinać się na górę.
- Oliver ja nie chcę nic mówić, ale chyba nie mamy czasu na lewitowania i inne cuda niewidy. Trzeba się wspinać.

Młody Czarodziej

Co ona robiła tutaj, wśród elfów? Pokręciła głową i położyła ostrożnie na ziemię swoje przybory malarskie, po czym chwyciła odpowiednio łuk w jedną rękę a strzałę w drugą. Nałożyła ją tak jak wcześniej pokazywała Letty i zamknęła jedno oko, starając się lepiej wycelować w jabłko.
I tak wiedziała, że nie trafi. Małe, zielone kółko, w dodatku poruszające się przez silne podmuchy wiatru. Co innego tarcza, ona jest duża, mocna przymocowana do podłoża...
Już więcej nie myśląc, wypuściła tarczę i przez ułamek sekundy śledziła jej lot. Oczywiście, nie trafiła jednak strzała przeleciała całkiem blisko celu.
- I to tyle? - spytała. Nie była pewna czy powinna teraz pójść za przykładem Irthien i zacząć się wspinać czy spróbować trafić jabłko po raz kolejny.

Młody Wampir

Ocknął się z transu.
- Uch, niby to ja? - powiedział z niedowierzaniem, gdy zobaczył opadajace kamienie.
- Masz racje Irthien, trzeba zacząć się wspinać. - wyciągnął strzałę, uniósł ją w powietrze i sprawiłże wbiłą się w skałę, w ten sposób zaczął się wspinać w sposób normalny, bez zyskiwania przewagi nad innymi.

Przywódczyni Elfów

Uśmiechnęła się wesoło i ponownie zaczęła się wspinać. Miała nadzieję, ze nie spotkają ją jakieś nieprzewidziane przygody, bo na to zdecydowanie nie miała ochoty. Wbiła strzałę w skałę. Zmęczyła się tym wszystkim. Ponownie zaczęła się zastanawiać nad zaklęciem, jednak nadal nie przerywała wspinaczki.

Młody Wampir

Wbijał najpierw jedną strzałę, a potem drugą, i na przemian je wyciagał i wbijał w drugim miejscu.
- Wiesz co Irthien, to nawet całkiem przyjemne - powiedział z uśmiechem, przecież nigdy jeszcze się w ten sposób nie wspinał, on nawet do środka tarczyby nie trafił, bdyby nie jego telekinetyczne zdolności, a tu tak nagle, zaczął się wspinać w bardziej "normalny" sposób, podobało mu się to, lecz trwało to o wiele dłużej.

Przywódczyni Elfów

Uśmiechnęła się wesoło.
- Widzisz? Bez magii też można żyć i to dobrze - stwierdziła - Popatrz ja nie mam superaśnych mocy, a jakoś sobie radze - powiedziała i nadal się wspinała - a tak poza tym... I tak będę pierwsza - wystawiła język. Tylko się przedrzeźniała.

Młody Wampir

- Trudno żebys nie była, skoro jesteś w tym o niebo lepsza ode mnie - powiedział, lecz jego myśli wciąż krążyły w okół Prissy - Ciekawe czy Ona o mnie myśli - pomyślał - Bez mocy da się żyć, lecz jakieś to takie nużące - przyznał.

Przywódczyni Elfów

Chrząknęła głośno.
- Czy Ty na prawdę uważasz, że moje życue jest nużące? - zapytała z niedowierzaniem. Popatrzyła się na chłopaka i wyszczerzyła ząbki - A cóż Ty taki z głową w chmurach? - w jej głosie było troche podejrzliwośli, jednak i tak więcej było radości i śmiechu.