Pod wierzbą

Przywódca Wilkołaków

Po raz kolejny odniósł wrażenie, że dziewczyny za sobą nie przepadają. I "nie przepadają" było w tym wypadku raczej łagodnym określeniem ich relacji.
- Więc po prostu słyszysz myśli otaczających Cię ludzi... i nie tylko czy szukasz ich w głowach, jeśli chcesz? - zapytał. Cóż, on nie posiadał takich zdolności, co nie znaczy, że nie chciał się o nich czegoś dowiedzieć.

Wilkołak

- Mogę grzebać, jeśli o to ci chodzi. - westchnęła. - jednak rzadko używam tej zdolności. - otworzyła jedno oko omiatając wzrokiem teren wokół nich. - Częściej po prostu słyszę.

Młody Czarodziej

Hayley specjalnie nie przejmowała się zachowaniem Adhary. Była przyzwyczajona do takiego typu ludzi. Bardziej ja bawiło zdezorientowanie Williama. Cóż. Co mu się dziwić? Nie wiedział o co chodzi. Uśmiechnęła się delikatnie na wymijająca odpowiedź wilkołaka. To tez znała. Często wolała zadawać pytania, niż na nie odpowiadać. Tak było łatwiej.

Ostrożnie zawiesiła aparat na innej gałęzi. Puściła się rękami i przechyliła do tył. W ten sposób patrzyła na świat z ... innej perspektywy. Do góry nogami. Podtrzymała rekami bluzkę by nie odkryła za dużo i zaczęła się oglądać dookoła, jak gdyby nigdy nic. Cóż. Ziggar kochała się wspinać. A usiedzieć w jednym miejscu nie potrafiła.

-Jakie są inne stworzenia w Lihtium poza wilkołakami i... wampirami.

Przywódca Wilkołaków

- Ludzie, elfy i wile. - powiedział automatycznie na zadane pytanie.
- To dobrze. - mruknął w odpowiedzi na słowa Adhary. Niby proste dwa słowa, a jednak nie można się było oprzeć wrażeniu, że są wyjątkowo sugestywne. Co to miało znaczyć? Ostrzeżenie przed tym, żeby dziewczyna nie próbowała oglądać jego wspomnień? Pochwałę za samokontrolę i zwalczanie ciekawości? A może nic nie wyrażało? Cóż, kwestia interpretacji. Chociaż kto jak kto, ale William na pewno bardzo by się zirytował, gdyby ktoś dowiedział się o nim i jego przeszłości więcej, niż by sobie tego życzył. Dlaczego jego głowa nie jest tylko i wyłącznie do jego wglądu? I gdzie tu sprawiedliwość? Skrzywił się nieznacznie, mając nadzieję, że jego rozgoryczenie nie rzuca się w oczy.
Obserwował poczynania Hayls z kamienną twarzą, chociaż jak zawsze miał dużo spostrzeżeń i dużo rzeczy do powiedzenia. Pohamował się, pewnie przez wgląd na własne doświadczenia, które nauczyły go, że wykładanie wszystkiego prosto z mostu potrafi skutecznie utrudnić życie. Ale przed jednym komentarzem nie mógł się powstrzymać.
- Dziewczyno, przed chwilą byłaś o krok od zrobienia mi afery tylko dlatego, że prawie spadłaś z drzewa, a teraz wieszasz się do góry nogami? Nowa metoda na przetestowanie czy prawa grawitacji faktycznie obejmują wszystkich i wszystko? - prychnął, a to była i tak łagodna wersja tego, co myślał.

Wilkołak

- Dobrze, dobrze. - pokręciła głową. - Nie musisz się martwić. Nie interesuje mnie twoja przeszłość. Dopóki nie myślisz o konkretnych zdarzeniach, niczego się nie dowiem. - wzruszyła ramionami i zamknęła oczy.

Młody Czarodziej

Na ustach Hayley pojawił się szeroki uśmiech. Miała ochotę wybuchnąć śmiechem. Wilkołak, który boi się o jedną, małą 'dziewczynkę'? Interesujące. Nie... William bardziej niepokoił się pewnie, że może być afera na JEGO terenie. Ups. No, ale dla panny Ziggar bez ryzyka nie było zabawy.
-Istnieje wiele innych metod na przetestowanie praw fizyki. Ta lekcja była wczoraj. Proszę o inną. - rzekła, patrzą się na wilkołaka.

Młody Elf

Nie mogła znaleźć sobie miejsca, więc chodziła po całym Lihtium szukając chwili odpoczynku. Wtedy zobaczyła wierzbę, która w świetle zachodu słońca miała swój urok. Jak zaczarowana podeszła do wierzby i nie zastanawiając się dłużej weszła na nią siadając na jednej z gałęzi. Była dość wysoko, wydawałoby sie, że nikt nie jest w stanie jej tutaj dojrzeć. Zamknęła oczy czując jak słońce delikatnie gładzi jej twarz. Uśmiechnęła się. Uwielbiała takie chwilę, kiedy mogła zadumać się chwilę i zapomnieć o wszystkim.

Młody Czarodziej

Przechadzała się po Lihtium w poszukiwaniu sióstr gdy nagle ujrzała młodą dziewczynę wchodzącą na wierzbe. Wolnym krokiem podeszła do drzewa i spojrzała w góre.
- Hej. - uśmiechnęła się do dziewczyny. - Jestem Alexis. Co robisz?

Młody Elf

Rose słysząc czyiś głos spojrzała w dół i uśmiechnęła się.
- o cześć! - przywitała się i zeskoczyła z drzewa lądując przed brunetką - jestem Rose, lub jak kto woli Rosie - podała jej rękę - a tak siedziałam, z nudów. Jesteś tu nowa? - zapytała - nie widziałam cię tu wcześniej.

Młody Czarodziej

- Tak jestem nowa, a wogóle to jestem Alexis ale możesz mówić mi Lexi. - uśmiechnęła się delikatnie i odgarnęła włosy z twarzy spoglądając za siebie - Ale tu jest pięknie. Można by tu stać i cały czas podziwiać ten piękny widok. A ty często tu przychodzisz?

Młody Elf

Rosie uśmiechnęła się, a jej oczy błyszczały.
- miło cię poznać Lexi - przyznała - tu, w Lihtium, są same takie piękne miejsca, ale masz rację, można stać i patrzeć. - westchnęła cicho patrząc na chylące się ku zachodowi słońce - jestem tu po raz pierwszy, ale chyba zacznę tu przychodzić częściej - powiedziała bawiąc się kolorową bransoletką

Młody Czarodziej

- Ładna bransoletka - powiedziała z zachwytem - taką samą widziałam na stoisku z blytkotkami gdzie kupiłam ten pierścionek. - mówila pokazując ozdóbkę. - A może mogłabyś oprowadzić mnie po Lihtium?

Młody Elf

Rosie podniosła wzrok i spojrzała na Lexi.
- serio ci się podoba? Dzięki, właśnie tam ją kupiłam - powiedziała - jej, ale ładny ten pierścionek! - przyznała - oczywiście, że cię oprowadzę, ale musisz mi powiedzieć co byś chciała zobaczyć najpierw? No wiesz.. jakie klimaty cię interesują teraz jesteśmy na terenie wilkołaków, a możemy się przejść na tereny wampirów, willi, elfów no i w miejsca neutralne gdzie wszyscy przbywają bez względu na rasę - wymieniała i uśmiechnęła się szeroko - no to co wybierasz? - zapytała

Młody Czarodziej

Lexi opuściła wzroki i zaczęła się zastanawiać.
- No nie wiem, może zaczniemy od terenów wampirów - powiedziała podnosząc wzrok - Ale nie wiem czy jest bezpiecznie iść w ich tereny?

Młody Elf

Rose wywróciła oczami i uśmiechnęła się.
- jeśli mam być szczera, to Lihtium jest jednym z najbezpieczniejszych miejsc na świecie - przyznała - a wampiry czy wilkołaki nie mogą atakować na tym terenie. Do tego jest przeznaczone specjalne miejsce. Nie bój się, wampiry ci nic takiego nie zrobią jesteś tutaj bezpieczna. - uśmiechnęła się szeroko.
- to wybieraj gdzie chcesz pójść: Strumień Świadomości, Przeklęta Dolina czy Grota Tajemnic? A! No i są jeszcze Ruiny zamku. - dodała po chwili - więc wybieraj!