Lekcja IV

Młody Czarodziej

[Zbyt szanuję swoje oczy, żeby bawić się w kryptografa. A, zapomniałabym: myśli piszemy kursywą, mile widziane oddzielanie ich cudzysłowem. Nadużywanie wielokropków niewskazane. To chyba wszystko.
Normalnie podręczniki albo poradniki zacznę pisać -.-]

W pełni usatysfakcjonowana swoim przemówieniem, rozprostowała nieco plecy i oparła się o ścianę.
- Dziękuję, panie profesorze. - ani jej głos, ani mina, a tym bardziej uśmiech, nie przypominał poprzedniego zachowania, po którym nie było ani śladu. Została uprzejma, miła i utalentowana inaczej uczennica.
Marrisa uśmiechnęła się do Hayley, widząc, jak ta powoli idzie w jej kierunku. Wywróciła oczami. Dlaczego jej kuzynka nawet na lekcji musiała pokazywać całemu światu jak bardzo jej nie zależy?

Gość

Spóźniona kilka dobrych godzin przyszła na lekcję. Ach, Psionika, może w końcu będzie miała okazje się czegoś nauczyć. Nie jak na poprzedniej lekcji..
Nie odzywając się do nikogo, po prostu usiadła w ławce. Szybko dowiedziała się co mniej więcej robili.. ta, czyli właściwie nic interesującego. A może jednak? Od kiedy to wampiry były tak głupie..?

Wampir

Słysząc szmer przy drzwiach odwrócił się i zobaczył Amelię.
- Spóźniłaś się - stwierdził - Minus pięć punktów. Nie zamierzam powtarzać co macie robić, a przypuszczam, że tego nie wiesz...? - uniósł brew.

Gość

- Oczywiście, że wiem - odpowiedziała uśmiechem.
Usiadła po turecku, tak jak wcześniej mówił i złączyła delikatnie dłonie. Zamknęła oczy, zupełnie się rozluźniając i zaczęła liczyć w myślach. Dlaczego akurat liczyć?
Otworzyła jedno ok, sprawdzając czy Marcus nadal gapi się na nią z tą, hah, uniesioną brwią.
- Coś źle?

Młody Czarodziej

Marrisa powstrzymując śmiech, założyła nogi tak, że siedziała po turecku. Także złączyła dłonie. Zanim zamknęła oczy, posłała jeszcze Hayls rozbawione spojrzenie. Ciekawa była jej reakcji, gdy już wyjdą z lekcji.
Zamknęła oczy, próbując odciąć wszelkie myśli i skupić się na liczeniu.

Wampir

Przecież czyta w myślach - przypomniał sobie z lekkim grymasem na twarzy.
- Jak zawsze nieomylna - westchnął. Powinien chyba zajrzeć do księgi, gdzie spisane były wszystkie umiejętności i ich posiadacze.
Patrzył na postępy w nauce tworzenia psiballi.
- Tylko liczby, nic więcej nie może znajdować się w waszej głowie. Żadnych zbędnych myśli - mówił cichym głosem.

Młody Czarodziej

Liczby? Tylko liczby? Ciekawe jak. Może wampiry potrafią wyłączyć myśli, ale ja zdecydowanie nie. - przemknęło jej przez myśl, ale nie skomentowała na głos. Żadnych zbędnych myśli? Już sam jego głos uniemożliwiał jej myślenie, nie mówiąc już o skupieniu się. Nabrała dużo powietrza w płuca, próbując nie roześmiać się z głupiego skojarzenia z mugolskimi filmami, w których to psychoterapeuci każą liczyć swoim pacjentom od zera do stu albo w drugą stronę.

Gość

Liczby, liczby, liczby... Liczyła od jednego do stu, potem na odwrót. Próbowała wyrzucić z głowy wszystko inne, co nie było łatwe zważywszy, że słyszała też innych. I ta Marrisa, dlaczego musiała myśleć tak głośno? Zacisnęła mocniej powieki i skoncentrowała się jeszcze bardziej. W końcu, chyba się udało, jej myśli całkowicie wypełniły wszelakie cyferki. I co? Jak to miało pomóc skupić energię z całego ciała w jednym miejscu?

Wampir

Westchnął, widząc poczynania uczennic.
- Dziewczyny, skupcie się! - zaczynało brakować mu cierpliwości - Musicie poczuć energię wypełniającą całe ciało i spróbować przekazać ją do rąk. Kiedy poczujecie mrowienie, będzie to znaczyć, że jesteście bliskie stworzenia psiballa. Musicie zwizualizować przepływ mocy. Z każdej części ciała, prosto do palców.

Gość

Całe jej skupienie poszło gdzieś. Myśli znowu wypełniło tysiące różnych rzeczy. Właściwie, takie choć chwile nic było całkiem przyjemne.
- Jak, niby, myśląc o liczbach mam je poczuć?
Gdyby miała się domyślić jak to zrobić... powiedziałaby, że trzeba tą energię po prostu spychać. Jakoś.

Wampir

- Nie masz myśleć o nich cały czas! - warknął - Masz odliczyć od stu do jednego wizualizując liczby. I słysząc je - powtórzył już spokojnym, opanowanym tonem - Kiedy dojdziesz do jednego masz skupić się na energii. Powolne, skrupulatne liczenie ma na celu zupełne odprężenie i przygotowanie do tworzenia psiballa.

Młody Czarodziej

Dobra. Koniec. powiedziała sobie i zaczęła sobie wyobrażać całą ścianę zapisaną drobnymi cyferkami. Widziała każdy znak z osobna, bardzo wyraźnie i dokładnie. Rozluźniła ręce minimalnie i wzięła kolejny wdech, odcinając wszystko, co ją otaczało. Zaczęło jej się robić ciepło, nawet bardzo ciepło. Spróbowała skierować całe to ciepło w stronę rąk, ale było to trochę cięższe niż przypuszczała. Jakby próbowała ruszyć coś, co wpadło do słoja z klejem. Albo jak śrubę, która nie chciała puścić. W oddali słyszała głos Amelii, ale brzmiał jak zza szyby, więc nie zwracała na niego uwagi. I nagle, nie wiadomo kiedy, owa śruba puściła, a ona oczywiście nie była na to gotowa. Coś huknęło, coś błysnęło, a potem była już tylko ciemność.

Wampir

Zemdlała? - pomyślał rozbawiony.
- A więc udało jej się zrobić coś, co nie było psiballem. Ale energię na pewno uwolniła - pokręcił głową z niedowierzaniem, podchodząc do dziewczyny. Cały czas zastanawiał się co takiego zrobiła. Przegrzała się - nie mógł powstrzymać tej myśli.
- Cóż, muszę ją zabrać i ocucić. Lekcja skończona - rzucił, wziął Marrisę na ręce i wyszedł z sali.

Młody Czarodziej

Kiedy profesor wyszedł Hayley najpierw otworzyła jedno oko, potem drugie i przeciągnęła się jak kotka. Nie jej wina, że wampir miał usypiający głos, a liczby są tak nudne, że...zasnęła. I to w pozycji siedzącej! To trzeba mieć talent. Machinalnie przeczesała ręka włosy, próbując sobie przypomnieć o czym była lekcja. Coś tam ball. Tylko co... Hm. Psionkia.... o psiball! To trzeba mieć talent! Wstała i ziewnęła przeciągle. Ale... Gdzie Marr? Znając ją to coś sobie zrobiła. Będzie trzeba ja poszukać. Ale wpierw kawa! Uśmiechnęła się do siebie i zarzuciła torbę przez ramię. Nie oglądając się za siebie, lekkim krokiem wyszła.

Młody Wampir

Nawet nie spostrzegła, co się wydarzyło. Gdy otworzyła oczy nikogo nie było w sali.
-Mogliby przynajmniej mi powiedzieć, że koniec lekcji - mruknęła - choć w sumie nie dziwię im się. Siley ty idiotko! Musiałaś już na samym początku zachować się jak kretynka?! Od dziś zacznę medytować. Oby wreszcie to podziałało. - zamyśliła się - chyba trzeba ich przeprosić. Ale to nie w moim stylu. Od dziś będę dobrą i grzeczną uczennicą... Na lekcjach - uśmiechnęła się i wybiegła z klasy.