Przy palenisku.

Przywódczyni Elfów

Uniosła trochę dłonie.
- A co jeśli nie dożyje starości? - Otworzyła szeroko oczy i zrobiła wyrozumiałą minę. Ponownie przytuliła Kali. Nie chciała by się martwiła. Może to było dziwne, ale Irthien uważała wampirzyce za osobę, którą bardzo lubiła, której mogła zaufać.

Duch

Zaśmiała się cicho:
- Z twoim szczęściem? Będziesz żyć długo i nie myśl inaczej - pozwoliła się przytulić, choć gestu nie odwzajemniła. Zastanawiała się nawet czy elfce nie przeszkadza niska temperatura jej ciała
- Masz jeszcze przed sobą tyle rzeczy do zrobienia... - wyrwała się z zamyślenia - A właśnie czy nie chciałaś przypadkiem przeprosić naszej aspołecznej likantropki?

[ jakby co to to ja. przepraszam że jestem wylogowana, ale to durne coś na czym pisze cały czas mnie wylogowuje... =.=]
Irthien szybko odsunęła się od Kali i pacnęła sie dłonią w czoło. Faktycznie przed nią jeszcze dlugie życie. Pozostaje tylko jeszcze jedną kwestia. Musiała przeprosić Ad. A co jeśli tego nie przeżyje? Nie chodziło jej oto , że grozi jej jakieś niebezpeczenstwo że strony Ad. Po prostu bała śie reakcji. Jeśli ona znienawidzi Irthien. Wtedy przecież ona się załamie. A to dla niej mogło być bardziej okrutne niż najgorsza śmierć. Przełknęła głośo ślinę.
- a gdze ją znajdziemy?

Duch

(jasne)
Spojrzała na nią zdziwiona, powinna się przyzwyczaić do szybkich zmian nastroju Irthien, ale nie mogła.
- Proponuje iść za zapachem - nie mogła powstrzymać ironicznego uśmieszku. - Jakoś na nią trafimy- próbowała dodać jej otuchy.

Przywódczyni Elfów

Wciągnęła głośno powietrze, jednak nic nie poczuła. Cóż, elfy nie miały wyczulonych zmysłów. A to peszek. Położyła dłoń na ramieniu Kali.
- Zdaję się za Ciebie - wyszczerzyła zęby i wzięła kwiaty, które leżały na ziemi. Jeszcze kilka po drodze zebrała. Tak by było ładniej.