Przy brzegu jeziora

Przywódczyni Elfów

Irthien od momentu gdy zamieszkała w pałącu zaczęła go zwoedzać. Gdy już obejrzała wszystkie ciekawe miejsca w środku postanowiła pójść do jakże uroczego ogródka. Niedaleko niego było piękne jeziorko. Woda była nieskazitelnie czysta. Nie czekając ani chwili dłużej skierowała się w jego stronę. Usiadła na brzegu i zdjęła bluzkę. Miała oczywiście strój kąpielowy. Na nogach miała natomiast typowo hawajskie spodenki nad kolana. Położyła się. Miała nadzieję, że chociaż trochę nabierze nieco ciemniejszego kolorku skóry. Cóż, było to wątpliwe, bo Irthien zawsze świeciła bladością. Nawet w lato.

Królowa Ciemności

Cała ta sytuacja nieźle nią wstrząsnęła. Od razu znalazła się w Pałacu, aby sprawdzić, co synkiem. Bała się i nigdy się tak nie czuła! Chwyciła go w objęcia, a następnie ubrała w cienkie ciuszki.
- Skarbie, pójdziemy nad jeziorko - powiedziała sepleniącym głosem i ucałowała go w czółko. W końcu wsadziła w wózek, dodała parę zabaweczek. Następnie ruszyła nad jezioro. Sama uprzednio założyła górę od kostiumu kąpielowego, mając nadzieję, że nie będzie jej tak gorąco na słońcu. W końcu wyruszyli.

Po chwili Letty znalazła się nad jeziorem. Wyjęła kocyk, małego Philipa i tuląc go do siebie, machnęła ręką w stronę elfki.

Przywódczyni Elfów

- Letty! - krzyknęła widząc elfkę z dzieckiem. Pomachała do niej, a potem podbiegła wesoło. Teraz gdy nie miałą na sobie bluzki widać było jej wystające żebra i inne kości... Bleh... Uśmiechnęła się do Philipa.
- Cześć. Nazywam się Irthien - złapała go za rączkę i delikatnie ją potrząsła w powitalnym geście - Ale możesz na mnie mówić Ilyś - wyszczerzyła ząbki. Wszystkie dzieci tak na nią mówiły.

Królowa Ciemności

Zaśmiała się na jej widok. Cóż, zawsze darzyła ją ogromną sympatią, w dodatku Irthien zawsze pomagała elfce!
- Kochana, przecież on jeszcze nie mówi! - dodała ze śmiechem, prostując nogi w kolanach. Coś czuła, że potrzebny jest jej masaż. - Jak się trzymasz? Jeśli chcesz porozmawiać o tym zajściu... wiesz, że tu jestem, Irthien. - dodała, zerkając na nią.

Przywódczyni Elfów

- Ale przecież zacznie mówić, prawda? - powiedziała i zauważyła co robi Lett - Coś się stało? Może Ci pomóc? Masażyk? - uśmiechnęła się w typowo zachęcający sposób - Służę pomocą - ukłoniła się przed nią. Nagle jej mina spoważniała - Lett, ja... Nie wiem czy chcę o tym rozmawiać. Przeżyłam wielki szok i na prawdę nie wiem czy do końca doszłam do siebie. Teraz przypominanie o tym nie byłoby najlepszym pomysłem - wbiła wzrok w ziemię - Ale jeśli chcesz...

Królowa Ciemności

Zaśmiała się.
- No kiedyś tak, na razie jest za mały, nie uważasz? - spytała, ostrożnie położywszy go na kocyku. Znów spał, ssąc swój kciuk. Zaraz ułożyła się obok niego, przytulając do siebie. - Nie, dziękuję, zatrudnię do tego Sirwana - zerknęła na nią potulnie. Przygryzła dolną wargę. - Irthien, porozmawiamy o tym, jak będziesz gotowa, nie chcę Cię naciskać.

Przywódczyni Elfów

Zlustrowała wzrokiem niemowalaka.
- No cóż, jest zdecydowanie za mały - zaśmiała się - O jej. Może coś Ci pomóc. Na prawdę nie wiem co robić. Coś przynieść? Niby jestem tym prefektem, a ty nie gonisz mnie do pracy - Zawsze wyobrażała sobie, że będzie miała pełne ręce roboty. Że będzie wesoło krzątać się po zamku by spełniać wszelkie zachcianki elfki. W sumie od tego była, prawda? - Letty, jeśli chcesz to możemy pogadać. Na prawdę chyba nie widzę w tym nic złego. Może chociaż Ty pomożesz mi się w tym wszystkim odnaleźć. Więc co chcesz wiedzieć?

Królowa Ciemności

- Ale nie martw się rośnie jak na drożdżach, już niedługo będę musiała znosić jego dziewczyny. - jęknęła, tak naprawdę skarżąc się na czas, który wcale nie chciał zwolnić. Rozłożyła parasol, aby delikatna skóra niemowlaka nie została podrażniona. - Tak naprawdę pali Ci się do usługiwania mi? - spytała ze śmiechem. Cóż, ona nigdy nie tolerowała niewolnictwa i tym samym nie chciała się wysługiwać innymi. - W ogóle wiesz, ile elfów jest teraz w królestwie? - spytała wkraczając na oficjalny tor rozmowy. Och, cała Letty. - Chciałam się spytać, jak się czujesz z tym, że widziałaś śmierć własnej przyjaciółki.

Przywódczyni Elfów

Uśmiechnęła się wesoło.
- Ja po prostu lubię pomagać - powiedziała. I nie rozumiała dlaczego też Letty nic od niej nie chciała - Królestwo jest duże, więc nie wiem dokładnie ile ich jest, jednak wiem, że jest ich więcej niż innych ras - zrobiła inteligentną minę - Cóż, widok... nie był za przyjemny. To było takie strasznie - w oczach miała łzy - Na własnych oczach widziałam jak się przemieniała. Jak zwijała się z bólu. Ale ona żyje. Tylko... nieco inaczej...

Królowa Ciemności

Pokiwała głową. Każdy elf był w jakimś stopniu skory do pomocy.
- Więc się dowiedz - skomentowała bardzo oficjalnie zupełnie jak nie ona. Jej twarz przybrała obojętność. Była cała blada. Zmrużyła oczy, patrząc na słońce, czując jak piecze ją skóra. - tak, przynajmniej jest przy Tobie. Jak zwykle lojalna i uczciwa. Cała Jade. Nieważne jaką istotą będziemy, Irthien, ważne, że mamy ją w sercu, o tu - dotknęła swojej piersi, pod którą znajdował się organ ludzkiego życia.

Przywódczyni Elfów

- O jejcia. Przecież ich jest jakiś... Tysiąc... jak nie więcej - wytrzeszczyła ślepka - I że niby mam to wszystko policzyć? - złapała się za głowę - No dooooobra - powiedziała, a potem się uśmiechnęła. Jak zwykle - I tak ją uwielbiam. Nawet jak jest wampirem. W ogóle co to za różnica - stwierdziła. W sumie Jade-wampir i Jade-człowiek, wieloma rzeczami sie nie różniły.

Królowa Ciemności

- Chciałaś mieć zajęcie, czy też nie? - spytała kąśliwym tonem - Ową listę proszę ręcznie na pergaminie rolkowym. - dodała, poprawiając małego Philipa. Zgiął się w jakieś chińskie osiem, gdyby tylko mogła zrobić mu zdjęcie i pokazać Sirwanowi, jaki ich synek jest zdolny... Uśmiechnęła się do małego, a następnie zerknęła na Neseri - Dokładnie to, chciałam usłyszeć. Bardzo wydoroślałaś, Irthien.

Zastanawiam się jakim to cudem spojrzałaś na Jade skoro jej nie ma xD

Powiem Ci, że to bardzo proste - wystarczy być zmęczonym :]

Przywódczyni Elfów

[ Irthien O.o ]
Spojrzała na Letty i przekrzywiła nieco głowę. Nie zrozumiała.
- Lett, ale przecież ja zawsze taka byłam. Wcale nie wydoroślałam. Może nigdy po prostu tego nie zauważyłaś - uśmiechnęła się - Dobra, dobra. Będziesz miała tą listę elfów - westchnęła. To będzie trudne.

Królowa Ciemności

Zaśmiała się cicho.
- Och, moja droga, Ty tego nie zauważysz... - powiedziała czule, głaszcząc ją po długich włosach - Tyle się znamy, a Ty ciągle rośniesz... - westchnęła - jak tak szybko czas leci, to ani się obejrzę a ten będzie szalał po królestwie lub już nim rządził - dodała, przymykając oczy. - Tak, lista i ich moce.

Przywódczyni Elfów

Wytrzeszczyła oczy.
- Jeeej... Moce też? - chrząknęła cicho - Okej - Ukazała Letty swój piękny zgryz. Oczywiście w formie uśmiechu. Walnęła się w nogi - Aż trudno pomyśleć, że niedługo będę miała 17 urodziny. To tak szybko mija. Masz rację - zasmuciła się - Wiesz, ja bym nadal wlała być dzieckiem. Może dlatego tak się zachowuje. Nie lubie się starzeć. To jest... smutne... Jestem coraz bliżej śmierci - oczywiście znowu musiała ciągnąć ten teman. Odgoinła od siebie tą myśl - Oj... Już się boje co będzie gdy maluszek urrośnie - wskazała na niego brodą i zaśmiała się.